9. Transparent

#Działania

9.7 „Apel osobisty (re-performance) Edwarda Łazikowskiego 1979/2019”, Anna Zagrodzka


#działania

Biogram: Anna Zagrodzka. 

 

Zdecydowałam się zorganizować powtórzenie – a więc też reaktualizację – performansu artystycznego Edwarda Łazikowskiego. W 1979 r. w Galerii Ślad Janusza Zagrodzkiego Łazikowski, stojąc na tle ściany pokrytej afiszami w pozie człowieka witruwiańskiego, został przykryty białym płótnem (przypominającym afisz) z napisem „Apel osobisty”, po czym to płótno przybito do podłoża po obrysie ciała artysty. Łazikowski trwał tak 12 minut. Powstał obraz-relief, a zarazem unieruchomione w ten sposób ciało przedstawiało doświadczenie psychiczne związane z sytuacją polityczną, która ograniczała nie tylko wolność sztuki, ale też prawa osobiste.

Ideą mojego przedsięwzięcia było przypomnienie performansu, którego przesłania nie osłabił upływ czasu. Uniwersalność tematu, jakim jest wolność artysty, dziś także ma szczególne znaczenie, bo choć radykalnie zmieniły się warunki polityczne i ustrojowe, to temat stale powraca i okazuje się problematyczny. Kwestia wolności sztuki dotyka współcześnie tematów związanych z m.in. prawami mniejszości, z przynależnością religijną, ale także z otwartą krytyką obecnej władzy.

Traktuję to działanie jako manifestację artystyczną, która – choć pierwotnie była realizowana w rzeczywistości PRL-u – również i dziś może stać się ważnym głosem w kwestii użyteczności sztuki i jej roli w komentowaniu, diagnozowaniu i opisywaniu współczesnych napięć związanych ze sferą publiczną.

Edward Łazikowski urodził się w 1939 roku, w latach 1970-75 studiował na PWSSP w Łodzi (obecnie ASP). Jest artystą zajmującym się performansem, rysunkiem, rzeźbą, malarstwem i fotografią, które opatruje komentarzem. Część teoretyczna jego twórczości jest bardzo rozbudowana i odnosi się do ogólnej sytuacji sztuki. Prace artystyczne i treść tekstów bywają ze sobą powiązane. Ale nie chodzi tu tylko o odpowiedniość słowa i form wizualnych, trafność sformułowań, adekwatność metafory czy wreszcie filozofię przez nie przekazywaną. Twórców tego czasu łączyło przekonanie, że dobra teoria jest podstawą dobrej sztuki. Rezultaty tego sposobu myślenia mogą być inspirujące dla młodszych artystów i osób zajmujących się edukacją wizualną współcześnie.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.