3.9 Sekwencja robocza

Poproś uczestniczki i uczestników, żeby podzielili się na 2-3 zespoły i wybrali okolicę (np. kwartał ulic), po której będą się poruszali. Każdy zespół potrzebuje dostępu do komputera, ewentualnie z podstawowym programem do montażu. Zadaniem jest wykonanie za pomocą smartfonów zdjęć i fragmentów filmowych, które – zestawione w określonej kolejności – ułożą się w wizualną sekwencję narracyjną. Wspólnie wybierzcie temat działania (może to być opowieść pod ogólnym hasłem, np. „tajemnica”, ale też próba wywołania w widzach określonej emocji, np. ulgi czy niepewności). Poproś, żeby nie nagrywali wypowiedzi z offu, nie myśleli o tym, aby później dodać podpisy wyjaśniające czy komentarz w trakcie prezentacji. Zebrany materiał przegrywają na komputer. Z wykonanych zdjęć i fragmentów filmowych wybierają maks. 10 plików i układają w kolejności, która skonstruuje dramaturgię całego pokazu. Zależnie od umiejętności i ilości czasu uczestnicy i uczestniczki mogą zaprezentować pliki jeden po drugim lub je zmontować, ustalając wtedy nie tylko ich kolejność, ale także czas przerw/wyciemnień między nimi, ewentualnie dodać ścieżkę dźwiękową. Po każdym pokazie daj widzom czas, aby mogli doświadczyć historii lub emocji, które wywołują oglądane obrazy. Potem wymieńcie się wrażeniami, sprawdzając, jak narracja została zinterpretowana przez widzów i czy odbiór był zgodny z zamierzeniami.