2. Selfie

#Pytania

2.5 Jaką historię ma selfie? → odpowiada Magda Szcześniak


#pytania

Biogram: Magda Szcześniak.

 

Historia selfie jest albo bardzo krótka, albo tak długa jak historia wizerunku w ogóle. Z jednej strony jest to rodzaj obrazu w pełni możliwy wyłącznie w epoce fotografii cyfrowej, szybkich sieci bezprzewodowych i mediów społecznościowych. Z drugiej jest to gatunek przedstawienia – autoportret – którego pierwszym nośnikiem była (jak uczy Mieczysław Porębski na pierwszych stronach Ikonosfery) tafla wody.

Caravaggio, Narcyz.

Tam też, w tafli wody, swój początek ma narcyzm, o który niezmiennie oskarżane jest selfie. Ale przecież Narcyz zachwycał się własnym wizerunkiem samotnie, nie potrzebował publiczności. Zaś selfie istnieje nie tylko dla mnie, ale i koniecznie dla innych. W tym sensie najbliższy mu będzie nowożytny autoportret malarski, który, jak przypomina Nicholas Mirzoeff, rodzi się jako narzędzie walki artystów o awans społeczny. Autoportret zakłada więc samodefiniowanie się przed publicznością (zwykle w ramach aktualnych konwencji).

 

Więcej na temat życia obrazów w sieci w dziale Mem.

 

Wprowadzenie aparatów w telefonach komórkowych, a następnie możliwość automatycznego obrócenia obiektywu na autora-właściciela (likwidująca stadium pośrednie w postaci tafli lustra, która pośredniczyła w selfie przez kilka lat) współgrały z możliwością edytowania i natychmiastowego umieszczenia zdjęcia w serwisie społecznościowym (zwłaszcza na Instagramie). Pełna forma selfie to liczne warunki, z których co najmniej część powinna być spełniona: od hasztaga #selfie itp., przez pozę i kąt kamery, po cyrkulację w sieci i (najlepiej) szybkie reakcje odbiorczyń / odbiorców. 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.