1. Oko

#Wprowadzenia

1.1 Wprowadzenie


#wprowadzenia

Jak zobaczyć siebie jako istotę widzącą? Czy można spojrzeć na rzeczywistość czyimiś oczami? Co wynika z gapienia się, przeoczania, zmiany punktu widzenia, niewidzenia? Czy „widzieć” pozwala „wiedzieć”, a może to z tego, co wiemy, wynika to, co widzimy? Czy sposób patrzenia może włączać lub wykluczać?

To, że większość z nas ma oczy działające na podobnej, fizjologicznej zasadzie (a przecież wiele osób nosi okulary, nie rozróżnia kolorów, niedowidzi lub nie widzi wcale), nie oznacza, że tak samo postrzegamy rzeczywistość. To, co widzimy, w dużej mierze zależy od tego, kim jesteśmy, co wiemy, co umiemy, co przeżyliśmy wcześniej. Percepcja uwarunkowana jest fizjologicznie (działanie naszych oczu), kulturowo (rzeczywistość, w której żyjemy), indywidualnie (osobista pamięć, doświadczenie, wyobraźnia). Patrząc na to samo, każdy i każda z nas może zobaczyć co innego – wtedy mówimy, że widzenie jest relatywne, czyli mówiąc prościej: nie ma jednego/właściwego/obiektywnego sposobu widzenia. Doświadczenie na sobie tego twierdzenia pozwala otworzyć się na różnorodność sposobów myślenia o rzeczywistości, które są różne tak samo, jak różne są sposoby widzenia.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.